High Tea @ High Tea & Co - Grave: Homemade??

Met vrienden hebben we jaren geleden de wondere wereld van de Bongobon ontdekt. Leuke, betaalbare bonnen, geschikt voor uitstapjes met meerdere personen. Ontzettend leuk, en zo geef je nog eens een kado waar je zelf ook profijt van hebt. Deze keer was ik de gelukkige ontvanger van een Bongobon voor High Tea. Het gidsje staat vol met leuke eettentjes waar je van een welverdiende versnapering kunt gaan genieten.. Hoe kies je dan?? Juist, door de omschrijving.
Na het hele pakketje doorgespit te hebben, kozen we voor een locatie in Breda. De meneer aan de telefoon wist me vriendelijk te vertellen dat zij de samenwerking met Bongo hadden beëindigd. Jammer voor hen, dat is weer 2 klanten minder..
Tweede keuze was High Tea & Co in Grave. Een uurtje rijden, maar dat zou de moeite dan ook wel waard zijn, dachten wij. Het begon echter al weinig hoopvol: reserveren moet via een 0900 nummer.. Hoe kom je er in hemelsnaam bij om je gasten te laten betalen om een reservering te maken, als ze hun zuurverdiende centjes bij jou op willen komen eten?? Maar goed, we hadden onze keuze gemaakt, dus op naar Grave.

De binnenkomst was erg positief. Het pand telt 3 verdiepingen in het oude centrum van Grave. Mooie omgeving en bij binnenkomst een tot in de puntjes uitgewerkte inrichting en aankleding. Bij nadere bestudering bleek zo'n beetje alles te koop te zijn, dus ik gok dat High Tea & Co hun krachten heeft gebundeld met de naastgelegen woonwinkel. Geen slecht idee!

Maar daar zit je dan, in die mooi ingerichte High Tea Room. Alleen. Van de pak-em-beet 20 tafels waren er welgeteld.. uhhh... nul bezet.. maar ach, het was nog vroeg.. en een doordeweekse dag.. die andere gasten komen vast later nog wel, hoop je dan.. Want hoe gezellig je het met je eigen gezelschap ook kunt maken, een beetje rumoer van andere gasten werkt stiekem toch wel sfeerverhogend, en het uitblijven van dit rumoer lijkt de tijd daadwerkelijk te vertragen..
De dame die ons hielp (ik gok de eigenaresse) kwam vlak na binnenkomst even vertellen dat de versnaperingen bereid werden. Tot die tijd konden we vast beginnen met theeleuten. Een wezenlijk onderdeel van het High Tea-en natuurlijk, dus daar doen we ook ons best voor. Jammer dat we maar keuze hadden uit 6 soorten thee. De gemiddelde HEMA heeft meer soorten en profileert zich niet als High Tea Room. Maar als dit het enige was geweest, had ik me hier best overheen kunnen zetten. Helaas.

Terwijl we wachtten, kwam een andere medewerker (de moeder van eerder genoemde dame?) binnen en liep de trap op richting keuken/woonruimte. Met een pak Homemade muffinmix uit de supermarkt in haar hand. WTF? Ik hoopte vurig dat het voor privé gebruik was, maar gekeken naar het vervolg van het avontuur, twijfel ik daar ten zeerste aan.

We kregen 2 gangen: een hartige en een zoete gang. Prima: hapjes een beetje uitspreiden geeft meer tijd om thee te leuten. Daar houd ik van. De eerste gang was dus de hartige. Het neerzetten van de borden ging wat klungelig, maar dat kon ik ze vergeven, gezien de indruk dat de tent redelijk nieuw was. Maar dan.. Laten we eerlijk wezen. Je proeft het verschil nu eenmaal tussen soepballen uit blik of verse ballen. Dit waren zeker de ballen uit blik. Op dat moment begon het bij mij al een klein beetje te jeuken, maar ach, er zijn genoeg horeca-zaken die hun soep bij de Sligro kopen. Vervolgens ging mijn aandacht naar de 'geperste groenten-chips'!? In mijn omgeving noemen we dat de Cassave Chips van de Conimex. Ze hadden het in het bakje netjes gemengd met Doritos. 2 gerechten achter elkaar die rechtstreeks uit de supermarkt komen? Geen goede binnenkomer. De quiche was gelukkig wel zelfgemaakt en best lekker (al had mijn gezelschap een halve tomaat in haar quiche en ik nog geen milimeter, kwestie van verdelen) en de sandwiches met zalm en brie waren op zich wel aardig. Ze waren hooguit wat simpel en niet al te creatief in de opmaak.

Gang 2: de zoete gang. Hier hadden we ons op verheugd. Ik als zoetekauw, en de ander als liefhebber van aardbeien (die wel in het boekje van Bongo stonden aangegeven, maar helaas op de menukaart waren verdwenen. We bleven echter toch tot het laatste moment hoop houden).
De scones kwamen op een apart bordje, net afgebakken (of opgewarmd?) met lekkere jam en clotted cream. Niets mis mee. Maar de rest.. tja.. Beeld je dit even in: Je neemt een etagière met 3 lagen.. Op de bovenste laag leg je 2 kleine stukjes nougat (zo te zien de luxe variant van de AH). Op de middelste laag leg je 2 lollies en 4 kleine koekjes (beide varianten koekjes ook duidelijk niet huisgemaakt). Op de onderste leg je 2 plakken cake en 4 koekjes. Wat heb je dan? Juist: een mager gevulde etagière die nou net niet uitstraalt waar je voor gekomen bent: uitbundigheid. Daarbij was duidelijk meer dan de helft opnieuw niet zelfgemaakt. En tot verdriet van de ander: geen aardbeien. Bittere (zoete?) teleurstelling dus.

Nu ga ik natuurlijk geen gegeven paard in de bek kijken. Het was een cadeau, en het was weer een hele ervaring, dus ik heb niets te klagen. Maar als je dan op de menukaart ziet dat een 'reguliere' gast voor voorgenoemd menu € 21,50 p.p. neerlegt, voorspel ik niet zoveel herhalingsbezoeken in de toekomst. Laten we eerlijk wezen: je gaat naar een restaurant om iets te eten wat je thuis niet krijgt of maakt. In dit geval had ik naar de supermarkt kunnen lopen en mijn vriendinnen voor de helft van het geld op hetzelfde kunnen trakteren. Gemiste kans. Ik ga pas terug naar High Tea & Co, als ze bij het overgrote deel van de menukaart vermelden dat het Homemade is. En dan bedoel ik niet het merk van de muffinmix.